Met de kerstdagen zijn we dit jaar in Oostenrijk op wintersport met het hele gezin. Het is een plek in Oostenlijk waar we nog niet eerder waren. Roos vroeg al angstvallig of de ski leraren wel Nederlands spreken, maar jij zei heel bijdehand: "vorig jaar in Frankrijk spraken ze ook een andere taal, maar je moet gewoon kijken wat ze doen en dan nadoen; maakt niet uit of je ze verstaat"! Helemaal prima dus om jou in een groepje te zetten deze week!
We kwamen op vrijdagavond al aan dus zaterdag konden we even wat oefenen voordat de les zondag begon. Toen je je skischoenen aan had en we de ski's op de sneeuw legden, klaar om in te stappen leek het wel of je nog nooit op de latten had gestaan! Je had geen idee meer hoe ze aan te 'klikken' en wat er verder mee te doen! Ook de eerste meters (naar de sleeplift) gingen wiebelig en onwennig. Toch maar meteen met de lift naar boven (kleine oefenweide), samen met mama. En eenmaal boven ging je lachend bijna recht naar beneden; weer naar de lift. "Bochtjes maken" riep mama nog, maar je stond beneden al op mama te wachten. Enfin, je had er lol in (dat herkenden we nog van vorig jaar!). Langzaam kwam het gevoel weer; niet alleen van hard naar beneden gaan, maar ook van bochtjes maken, evenwicht bewaren enz. Na een aantal keer met mama samen in de lift te zijn gegaan vond de man van de lift wel dat je het nu alleen kon! Dapper probeerde je het en na er 1 keer "uit" te zijn gevallen (ze zetten de lift dan meteen stop en dan krabbel je naar de zijkant en ski je terug naar begin vd lift) kon je het ook echt alleen. Dubbel trots dus! Samen met Roos ben je nog een aantal keer op en neer gegaan. Aan het eind van de dag ben je met mama en Roos nog even met de gondel naar boven gegaan; weet je ook meteen hoe het er daar uit ziet, hoe de gondel werkt, mocht je morgen met je klasje ook deze kant op gaan. Boven een kop warme chocomel gedronken en daarna weer met de gondel naar beneden. Je bent klaar voor komende week!
Zondagochtend begon het met even voor-skieen; de ski leerkrachten kijken dan wat je (ongeveer) beheerst en plaatsen je dan bij een leraar of lerares. Je kwam bij een lieve Oostenrijkse lerares. Er zaten nog 2 Nederlandse zusjes in jouw groepje. Je was wel de jongste; meeste kindjes waren 7 jaar of ouder. Achteraf bleek dat kinderen met 1 jaar ski ervaring helemaal niet hoefden voor te skieen, maar meteen in een groepje van beginners werden geplaatst, maar dat hadden papa en mama niet gehoord. Je ging dus meteen als benjamin met de juf mee naar de gondel; naar boven! Ach, als het te hoog gegrepen is, horen we dat wel aan het einde van de dag en zetten ze je gewoon in een beter passend groepje.
Om 12.00 uur hadden jullie middagpauze en dan pikte papa of mama jou en Roos op om een boterham te eten en wat te drinken. Om 13.00 gingen jullie dan weer verder met de skiles tot 15.00 uur. En zelfs na 15.00 wilde je nog niet stoppen! Je kon er geen genoeg van krijgen; leuk hoor.
We hadden een heerlijk appartement, maar eigenlijk waren we daar niet veel. Na een dag skieen en korte apres ski gingen we thuis koken en eten en om 19.00 uur kon je (en Roos trouwens ook) geen pap meer zeggen! Je sliep de hele week met Roos in een stapelbed en elke ochtend moesten we je wakker maken.
Je hebt enorme sprongen op ski-gebied gemaakt, maar het leukste is toch wel het plezier wat je eraan beleeft. Je skied lachend van elke piste af. Ach ja en tuurlijk mopper je af en toe of ben je eigenwijs als papa of mama je wat tips willen geven...
Maar gelukkig neem je van de ski lerares wel tips aan!
De laatste dag eindigt met de alom bekende race. Via een slalom de berg af; zoefff! Je eindigt op de 3e plaats; wauwie! Een bronzen medaille en podiumplek; knappe meid!
De terugreis ging, evenals de heenreis, helemaal prima. Sinds je naar Italië bent geweest vind je alles wat korter in de auto is dan daarheen, al snel meevallen.
