Weblog Lieke Kuper

In de kerstvakantie gaan we 2 weken naar Frankrijk, Mazan. Opa en oma Sparidans passen daar in de winter op een groot huis waar we mogen komen logeren. Papa kan maar 1 week mee; die komt wat later met de auto en wij gaan vliegen, mama, Roos en jij. Mama twijfelde nog of ze een buggy mee moest nemen, maar daar zit je al heel lang nooit meer in. En eigenlijk wel goed in geschat; op de luchthaven ren je rond tijdens het inchecken en ook ben je als eerste door de douane ("mevrouw hoort dat meisje daar aan de andere kant van de paspoortcontrole bij u"?). In het vliegtuig doe je het heel goed, natuurlijk dankzij een arsenaal aan rozijntjes, fruit en andere afleidings-lekkernijen.
Gelukkig vinden de mensen zie achter ons zitten jou hele grappig en vinden het prima om naar een anderhalf uur durende kiekeboe-show te kijken.
Eenmaal in Frankrijk zit je nog een beetje in een verkeerd ritme (vindt mama); je bent namelijk elke ochtend rond 06.30 uur wakker en dat zijn we niet gewend. Nou heeft mama nog geen vakantie! Oma stelt na een paar dagen voor dat je aan de andere kant van het huis (bij opa en oma in de buurt) kan slapen en prompt wordt je pas na 08.00 uur wakker! Dat is beter. Overdag slaap je ook prima. Het weer valt jammer genoeg wat tegen, maar als het kan kunnen we toch wat in de tuin spelen met steentjes, stoepkrijt, bellenblaas enz.
Deze maand is het ineens mama voor en mama na. Alles moet mama doen en mag niemand anders overnemen (tenminste als mama in de buurt is).
Je hebt moeite met het stokbrood en eet niet echt denderend in Frankrijk. Fruit blijf je wel steeds goed eten. De kweeperen-gelei en franse honing zijn favoriet (en vooral wie dan na het ontbijt de lepel af mag likken). Je bent meer met wat er om je heen gebeurd aan tafel bezig, dan met eten. Je houdt alles in de gaten en benoemt dit ook (mama honing op boterham, opa brood op, oma schuim en koffie, roos mag niet praten enz.). Echt wel vermoeiend af en toe. Met kerst komt papa en ook oom Bart en Rian. Je bent dikke vrienden met hun beide, leuk om te zien.
Je hebt deze maand ook ineens veel interesse gekregen in de tv en vraagt vaak of je tv mag kijken. Als hij dan eenmaal aan staat, kijk je stukjes van 3 minuten, want dan hoor en zie je om je heen weer van alles waar je iets van moet zeggen, of waar je bij wilt zijn. Je helpt oma waar je kunt; heel schattig (samen schuim maken voor de koffie 's morgens enz.).
We vieren ook oud en nieuw in Frankrijk. Als het donker wordt en we gezellig bij de openhaard zitten steken we binnen (en buiten) wat sterretjes af. Terwijl mama hier een foto van maakt (en niet goed op jou let) verbrand jij je vingertje aan ene sterretje door deze vast te pakken aan de bovenkant. Je huilt enorm en krijgt 2 dikke blaren er op. Eerder deze dag is papa met jou op weg naar de dokter omdat Roos een beetje ongelukkig aan jouw arm is gaan hangen terwijl je bij mama op haar arm zat. We denken dat je arm uit de kom is, maar ineens in de auto na veel verdriet en een slappe arm heb je weer praatjes; hij is er vanzelf weer in geschoten! Eind goed, al goed. De terugreis met de auto ging goed, tot het laatste uur in Nederland; toen was je er helemaal klaar mee (en dat liet je merken ook!).