Weblog Lieke Kuper

Halverwege deze week ga je voor het eerst op vakantie! Samen met papa, mama en Roos gaan we met het vliegtuig naar Sardinie. De buren, Theo, Nynke, Mette en Ties komen ook naar het gehuurde huis aldaar. Je doorstaat de reis prima; eerst in de auto naar Frankfurt en daarna in het vliegtuig. Je mag bij mij op schoot en tijdens het opstijgen legt mama je aan de borst. Je kijkt je ogen uit. Eenmaal in Sardinie slaap je prima in je campingbedje wat de eigenaar voor jou heeft klaargezet. Ook heb je deze week wat onrustige momenten huil je veel meer dan we van je gewend zijn. Mama twijfelt aan de hoeveelheid voeding (komt er wel genoeg uit? Heb je meer nodig?). Af en toe krijg je dus nog een fles kunstvoeding na de borst en die drink je vaak nog helemaal leeg.
Sinds we terug zijn uit Amerika is ons opgevallen dat je steeds meer oog voor eten begint te krijgen. Je volgt de bewegingen van de mond als iemand iets eet en kijkt gebiologeerd naar de lepel of vork die naar de mond van iemand gaat. Dit is echt iets van de laatste tijd.
Huilmomenten wisselen zich deze vakantie af met momenten van veel wakker zijn, kletsen (wah-wah-wah), slapen op het strand enz. Gelukkig blijf je alle nachten wel goed doorslapen. Je bent 's morgens vroeger wakker dan normaal.